Atlas Nieba. Atlas nieba to zbiór map pokazujących całe nocne niebo. Na mapach zaznaczone są obiekty astronomiczne, których położenie nie zmienia się na niebie szubko, takie jak gwiazdy, gromady gwiazd, mgławice, galaktyki. Inne obiekty, szybko poruszajże się po niebie: Słońce Księżyc, planety, planetoidy nie są w atlasie pokazane.

Metodą pozwalającą wzrokowo objąć skalę problemu utraty ciemnego nieba są satelitarne zdjęcia powierzchni miast i innych obszarów narażonych na zanieczyszczenie sztucznym światłem. Nocne obrazy Ziemi uzyskiwane są w wyniku programu Defense Meteorological Satellite Program (DMSP) Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych od wczesnych lat 70-tych. Pierwszy obraz globalny został uzyskany przez Woodruff Sullivan w późnych latach 80-tych. Obrazy te, pokazywały jedynie geograficzne rozmieszczenie źródeł na powierzchni Ziemi ponieważ czujniki satelitarne były nasycone silnym strumieniem świetlnym przez nie emitowanym, a żadne pomiary ilościowe nie były możliwe. Od 1998 roku, dostępne są dane umożliwiające pomiary ilościowe strumieni światła skierowanych ku górze emitowanych przez źródła. Jednakże, dane satelitarne nie dostarczają żadnych bezpośrednich informacji na temat wpływu strumieni świetlnych na nocne niebo spowodowanego rozchodzeniem się zanieczyszczenia świetlnego. Informacje te są dopiero przetwarzane na stronę odwrotną, tak iż obszar na mapie oznaczony jako mocno rozświetlony, jest równocześnie uznawany na rozjaśnione łuną nocne niebo. Pomiarów strumieni świetlnych skierowanych w górę, emitowanych przez źródła światła na powierzchni Ziemi dokonuje się w oparciu o dane satelitarne DMSP, a następnie obliczany zostaje wpływ na nocne niebo modelując rozchodzenie się światła w atmosferze. Każdy satelita DMSP ma 101 minutową, zsynchronizowaną ze słońcem orbitę blisko bieguna, na wysokości 830km nad powierzchnią ziemi. Czujniki promieniowania widzialnego i podczerwonego(OLS) zbierają zdjęcia obszaru 3000km, zapewniając globalny zasięg dwa razy dziennie. Kombinacja dziennych/nocnych oraz porannych/wieczornych satelitów pozwala na monitorowanie globalnych informacji np. o chmurach co 6 godzin. Czujnik mikrofal (MI) oraz sondy (T1, T2) obejmują zasięgiem połowę obszaru widocznego w świetle widzialnym i w podczerwieni. Instrumenty te obejmują zasięgiem regiony polarne co najmniej dwa razy oraz regiony równikowe co najmniej raz dziennie. Czujniki przestrzeni kosmicznej (J4, M, IES) mierzą gęstość, prędkość, skład oraz kierunki przepływu plazmy na drodze satelity. Twórcami pierwszego, Światowego Atlasu Jasności Nocnego Nieba są Pierantonio Cinzano i Fabio Falchi z Uniwesytetu w Padwie we Włoszech oraz Chris Elvidge z Narodowego Centrum Danych Geofizycznych. Projekt wspierał Włoski Naukowo-Technologiczny Instytut Zanieczyszczeń Świetlnych (ISTIL). Zespół pozyskał odpowiednie dane od Programu Satelitów Meteorologicznych Obrony Sił Powietrznych USA, który śledził warunki atmosferyczne, oceanograficzne i oddziaływania między Słońcem a środowiskiem Ziemi. Naukowcy określili rozprzestrzenianie się zanieczyszczeń świetlnych w zawartych w atmosferze aerozolach biorąc przy tym pod uwagę naturalne przeszkody, takie jak łańcuchy górskie, zakrzywienie Ziemi a ponadto światło pochodzące od gwiazd. W zależności od rodzaju mapy, opisać można wiele różnych szczegółów tj. rozproszenie światła przez cząsteczki i aerozole, gaśnięcie części dróg świetlnych, zawartość aerozoli w atmosferze, krzywizna Ziemi, wysokość poszczególnych obszarów nad poziomem morza, monitorowanie gór, kierunek obserwacji nieba, naturalna jasność nieba, gaśnięcie gwiazd, możliwości oka itp. Mapy całkowitej jasności nieba nocnego pokazują jego jakość na danym terenie. Zazwyczaj, obliczane są w zenicie, ze względu na wysokość i naturalną jasność nieba. Powyższa fotografia obrazuje ilość sztucznego światła uciekającego nocą w kosmos. Łatwo dają się rozróżnić poszczególne stolice państw, ośrodki przemysłowe, największe miasta, również platformy wiertnicze. Przy większych miastach, szczególnie stolicach państw zauważyć można ciągnące się jak wielkie pajęczyny główne trakty drogowe tworzące sieć komunikacyjną z pobliskimi miejscowościami. Na ich podstawie łatwo można dostrzec na ziemskim globie, np. połączenia Moskwy z takimi miastami jak Ryazan, Kaluga, Tver itp. Zauważalne „odgałęzienia” to również efekt rozbudowy mniejszych miejscowości wzdłuż głównych arterii komunikacyjnych. Natomiast powyższa grafika przedstawia przełożoną na mapę widoczność gwiazd na danym obszarze okiem nieuzbrojonym oraz ograniczoną wielkość gwiazdową obliczoną z danych satelitarnych DMSP-OLS, P. Przy opracowywaniu powyższej mapy, uwzględniono całkowitą jasność nieba nocnego ze względu na wysokość (w V wielkości gwiazdowej/sekundę kątową2). Mówiąc o skali magnitudo użytej jako podstawa do określenia zmian obserwowalnych na nocnym niebie, należy przede wszystkim przybliżyć czym ta skala jest i co dokładnie określa. Wielkość gwiazdowa nazywana fachowo skalą magnitudo, oznaczana albo poprzez skrót mag, albo m, jest powszechnie używaną miarą natężenia oświetlenia gwiazdy opartą na wprowadzonej przez Ptomeleusza Klaudiusza (w Almageście w 140 klasyfikacji gwiazd widocznych gołym okiem na sześć grup jasnościowych. Gwiazdy najjaśniejsze Ptomeleusz nazwał gwiazdami pierwszej wielkości (gwiazdowej, oznaczenie 1m), a najsłabsze – szóstej wielkości (gwiazdowej, oznaczenie 6m). Obecnie wielkość gwiazdowa określa ilość energii promieniowania elektromagnetycznego docierającego w jednostce czasu od danego obiektu do jednostkowej powierzchni ustawionej prostopadle do kierunku padania promieni światła. Ponieważ oświetlenie E dawane przez gwiazdę pierwszej wielkości jest sto razy większe od oświetlenia dawanego przez gwiazdę szóstej wielkości, to różnica w wielkości gwiazdowej o 1 mag. Określa stosunek jasności gwiazd równy 5√100≈2,512. Wielkość gwiazdową opisuje się wzorem: m=-2,5 lg E+b, gdzie E wyraża się w luksach, a stałą b dobiera się tak, aby obliczona w ten sposób wielkość gwiazgowa jak najlepiej odpowiadała skali Ptolemeusza (w układzie jednostek SI b=-14,05). Najjaśniejsze obiekty na niebie, jak Słońce, Księżyc, najjaśniejsze planety (np. Wenus, Mars) oraz najjaśniejsze gwiazdy (np. Syriusz, Kanopus) mają ujemne wielkości gwiazdowe (magnitudo) – wyraźnie powyżej jasnego krańca oryginalnej skali Ptolemeusza. Wracając do ostatniej mapy, to należy jeszcze wspomnieć, że została ona sporządzona przez naukowców przy czystej atmosferze o przejrzystości powietrza K=1, odpowiadającej wertykalnemu zanikaniu w częstotliwości V równemu 0,33 wielkości gwiazdowej na poziomie morza (0,21 wielkości gwiazdowej na wysokości 1000 m 0,15 na wysokości 2000 m horyzontalna widoczność na poziomie morza wynosząca 26km). Mapa została ponownie przeskalowana z lat 1996-1997 do 1998-1999, aby odpowiadać obserwacjom. Każdy piksel ma rozmiar 30”x30” projekcji długości/szerokości geograficznej. Granice państw są przybliżone. Ominięto obrazowanie wzgórz. Wysokość brana jest z cyfrowych map wysokości (DEM – z ang. „digital elevation map”) i ma wpływ zarówno na naturalną jak i na sztuczną jasność nieba oraz na zanikanie gwiazd. Naturalna jasność nieba zależy od wybranego punktu widzenia oraz od wysokości a oblicza się ją za pomocą modeli Garstanga (1989), które uwzględniają światło pochodzące z całego nieba i te rozproszone wzdłuż linii wzroku obserwatora oraz dane warunki atmosferyczne. Obrazy wzgórz uzyskiwane są przez badanie wysokości każdego piksela wzdłuż linii łączącej każdą stronę z każdym źródłem, a następnie przez wyliczanie maksymalnego kąta obrazu. Z niego określamy odcinek zasłoniętej linii widoku. Jest to bardzo czasochłonny proces, szczególnie, jeśli linia wzroku nie jest wertykalna, gdyż wymaga to obliczania każdego z jej punktów. Ciemniejsze obszary (biały kolor) wydają się nieco większe niż na mapach sztucznej jasności nocnego nieba. Jest to pozorny efekt dużych kontrastów między uzyskanymi przez włoskich naukowców kolorami (0,5 jednostki wielkości gwiazdowej/sekundę kątową2), co nie pokazuje, w którym miejscu sztuczna jasność nieba zaczyna być naturalną. Poziomy odpowiadają całkowitej jasności nieba w V wielkości gwiazdowej/sekundę kątową2. >21,5 Biały 21-21,5 Zielony 20,5-21 Ciemny zielony 20-20,5 Khaki 19,5-20 Żółty 19-19,5 Ciemny żółty 18,5-19 Różowy 18-18,5 Pomarańczowy 17,5-18 Rdzawoczerwony <17,5 Ciemny czerwony Jednak najczęściej spotykanymi mapami sztucznego światła w opracowaniu o dane z satelitów DMSP, są kolorowe grafiki przedstawiające topografię zanieczyszczenia począwszy od czarnego (naturalna jasność nieba) po czerwony i biały (wielokrotnie przewyższająca jasność). Nie podają one szczegółowych informacji na temat widzialności nieba, jednakże ukazują w przybliżeniu rozkład i intensywność sztucznego światła w oparciu o mapy tradycyjne. Mapy sztucznego oświetlenia nocnego nieba w zenicie na poziomie morza pozwalają porównać poziomy zanieczyszczenia świetlnego atmosfery, rozpoznać mniej zanieczyszczone obszary oraz określić regiony szczególnie narażone na ucieczkę światła oraz ogólnie zlokalizować ich źródła. Nie mogą być jednak traktowane jako jedyna wytyczna w ocenie stopnia jakości ciemnego nieba. Dla przykładu warto porównać poniższą grafikę przedstawiającą wybrany wycinek mapy z obszarem woj. śląskiego, opracowany na podstawie ww. danych z satelitów DMSP. Na jej podstawie należałoby sądzić, że nocne niebo jest zanieczyszczone w stopniu znacznym na terenie całego województwa, gdy tymczasem w jego północnych, południowych, a nawet zachodnich regionach można jeszcze podziwiać Drogę Mleczną. Na podstawie tych danych pojawiły się jeszcze dokładniejsze opracowania rozkładu sztucznego światła na Ziemi i tak efektem ich obróbki jest poniższe opracowanie nakładki na mapy Google autorstwa C. Mayhewa i R. Simmona. Serwis Blue Marble był zainicjowany przez Goddard Space Flight Center oraz National Geophysical Data Center NOAA: Ostatnim jak dotąd, najdokładniejszym instrumentem, z którego możemy korzystać jest VIIRS (Visible Infrared Imaging Radiometer Suite) umieszczony na pokładzie satelity Suomi NPP wyniesionym na orbitę okołoziemską w 2011 roku. Mapy opierające się o te dane są znacznie bardziej szczegółowe i pozwalają już z dosyć dużą precyzją określić nie tylko intensywność, ale i lokalizację, a nawet rodzaj oświetlenia w wybranym fragmencie mapy. Przykładem może tutaj być zmodernizowany obszar ochrony ciemnego nieba CN-001 Sopotnia Wielka w woj. śląskim, gdzie jak można zauważyć na poniższej grafice, po raz pierwszy jesteśmy świadkami efektów ochrony ciemnego nieba w Polsce "widocznych" z orbity okołoziemskiej. Jasnozielone i źółtawe obszary to wykryta przez instrument pomiarowy VIIRS ucieczka sztucznego światła pochodząca głównie z oświetlenia ulicznego w pobliskich miejscowościach jak Jeleśnia, Krzyżowa czy Sopotnia Mała. Natomiast na terenie Sopotni Wielkiej dzięki zmodernizowaniu całego oświetlenia ulicznego pod obszar ochrony ciemnego nieba, ucieczka sztucznego światła jest znacznie ograniczona, o czym świadczy kolor bladozielony, a więc słabszy od sąsiednich terenów mieszkalnych. Jedynym punktem wskazującym na nadmierne zanieczyszczenie sztucznym światłem jest centralny punkt w miejscowości, gdzie faktycznie do 2014 roku istniały jeszcze nieosłonięte modele opraw oświetleniowych w otoczeniu miejscowego kościoła. Na podstawie tych map warto zobaczyć obszar wyznaczony pod Izerski Park Ciemnego Nieba.
Jeżeli liczysz na piękną, bezchmurną pogodę to nasza mapa zachmurzenia jest odpowiednia, aby zapewnić wgląd w aktualne zachmurzenie. Sprawdź aktualne zachmurzenie nad Polską na naszej mapie online i zobacz gdzie są chmury! Radar chmur w prosty sposób pokazuje gdzie są chmury deszczowe w Polsce, Europie i na świecie.

Gdzie jest samolot? Mapa lotów umożliwia śledzenie samolotów na żywo. Radar lotów śledzi ruch lotniczy na niebie oraz informuje o odwołanych lotach i opóźnieniach gdzie znajduje się samolot wg numeru lotu widocznego na bilecie lotniczym. Szukaj loty twojej rodziny i znajomych na mapie lotów, gdzie możesz śledzić przebieg trasy samolotu. Sprawdź sytuację lotniczą w Polsce i na świecie oraz liczbę samolotów na mapy odczytasz niezbędne informacje o locie, przydatne w podróży jak i dla osób ciekawych jaki samolot leci w danej chwili oraz z jaką prędkością i na jakiej widok mapy, widać całą siatkę połączeń lotniczych na świecie. Na mapie lotów zobaczysz samoloty pasażerskie, transportowe i czasami maszyny wojskowe. Klikając na wybrany statek powietrzny, wyświetli się szereg informacji o danej maszynie oraz zdjęcie wykonane przez jednego z tysięcy miłośników lotnictwa.

W Europie aż 66 proc. ludności żyje pod zaśmieconym światłem nocnym niebem. Z kolei w Polsce zanieczyszczone światłem jest 96,8 proc. nieba. "Niezanieczyszczone są jedynie miejsca najbardziej odludne - tam gdzie jest najdalej od miast: Karpaty i Sudety" - mówi PAP dr Kotarba. Polska w ostatnich dekadach pojaśniała
Mapa Nieba widocznego w Polsce Wersja Eko (do wszelkiego rodzaju antyram bez listw wzmacniających)Papier: kreda błysk 170 gMAPA NIEBA WIDOCZNEGO W POLSCE to propozycja dla miłośników astronomii, pragnących ozdobić swój pokój lub obserwatorium efektownym plakatem, zawierającym odwzorowanie całego nocnego nieba oglądanego w ciągu roku z terenu Polski. Na arkuszu o rozmiarze 67 x 98 cm zawarto nie tylko ogromną mapę nieba, ale również fotografie 120 obiektów astronomicznych. Mapa zawiera widoczne w naszych szerokościach geograficznych, w całości lub częściowo, 64 gwiazdozbiory z ponad 3 tysiącami gwiazd dostrzegalnych gołym okiem (do 6 wielkości gwiazdowej). Jaśniejsze gwiazdy opisano powszechnie przyjętymi oznaczeniami literowymi lub liczbowymi, zaś przy najjaśniejszych zamieszczono również ich nazwy, w najczęściej używanej u nas wersji. Jaśniejszym tłem zaznaczono zarys Drogi Mlecznej, zaś niektóre gwiazdy połączono liniami ułatwiającymi zapamiętanie oraz odszukanie na niebie charakterystycznych kształtów gwiazdozbiorów. Dodatkowo na mapę naniesiono pozycje wszystkich obiektów z katalogu Messiera oraz wybranych obiektów katalogu NGC – przedstawionych na zdjęciach w dolnej części plakatu. MAPA stanowi znakomitą pomoc przy poznawaniu naszego nieba, nauce rozkładu gwiazdozbiorów, nazw gwiazd oraz położeń najciekawszych obiektów głębokiego kosmosu. Podyskutuj na forum: Tytuł oryginalny: „Plakat – Mapa Nieba” Autor: Marek Substyk Konsultacja: Jan Desselberger, Janusz Wiland ISBN: 978-83-932019-1-4 Wydawnictwo: AstroCD - Sylwia Substyk Format: B1 (671x976 mm), kolor, kreda błysk 170 g Cena detaliczna: 12,00 zł. Zobacz nasze inne produkty dla miłośników astronomii: Łączenie zamówień:
Średnia temperatura maksymalna i minimalna w miesiącu Polska. Link. Pobierz. Warszawa. Gdańsk. sty lut mar kwi maj cze lip sie wrz paź lis gru -10°C -10°C -5°C -5°C 0°C 0°C 5°C 5°C 10°C 10°C 15°C 15°C 20°C 20°C 25°C 25°C 14 -5 24 0 -3 23 2 -10 -9 -3 Teraz Teraz Warszawa Warszawa Gdańsk Gdańsk. Średnia dzienna temperatura
Informacje o Poradnik, Atlas Nieba i Obrotowa Mapa Nieba - 9991226124 w archiwum Allegro. Data zakończenia 2022-09-19 - cena 99,90 zł Temat nabrał rozgłosu wraz z utworzeniem pierwszych parków ciemnego nieba. Na całym świecie takich miejsc jest kilkadziesiąt. W Polsce mamy dwa: wspomniany już Park Gwiezdnego Nieba w gminie Lutowiska w Bieszczadach oraz powstały w 2009 roku Izerski Park Ciemnego Nieba leżący na pograniczu polsko-czeskim. Pomimo, że jest to najbardziej szczegółowa i najbardziej aktualna mapa obrotowa, teraz oferujemy najnowszą edycję 2022: zaktualizowane efemerydy planet na lata 2023 - 2024, jeszcze dokładniejsza podziałka diagramu na odwrocie, piękna, szczegółowa, fotograficzna Droga Mleczna w kolorze - to jedyna taka obrotowa mapa nieba na świecie! Mapa Nieba - Plakaty do domu na ścianę ☝ Darmowa dostawa z Allegro Smart - Najwięcej ofert w jednym miejscu ⭐ 100% bezpieczeństwa każdej transakcji. Kup Teraz!
W Polsce funkcjonują dwa „ciemne” parki, a jednym z nich jest utworzony w 2013 roku Bieszczadzki Park Gwiezdnego Nieba. Park Gwiezdnego Nieba w Bieszczadach jest drugim największym tego typu parkiem w Europie. Jego powierzchnia obejmuje aż 114 tys. hektarów, czyli cały Bieszczadzki Park Narodowy oraz dwa parki krajobrazowe – Doliny
A6ge.
  • zohocd20y9.pages.dev/15
  • zohocd20y9.pages.dev/12
  • zohocd20y9.pages.dev/79
  • zohocd20y9.pages.dev/76
  • zohocd20y9.pages.dev/25
  • zohocd20y9.pages.dev/80
  • zohocd20y9.pages.dev/25
  • zohocd20y9.pages.dev/20

    • mapa nieba widocznego w polsce